Zelfverheerlijking

Ik kan mijn blog over ontelbare dingen schrijven. Fantastisch mooie dingen, over mijn lieve gastgezin, die 'blij zijn met zo weinig' en hoe wij daar, calvinistische klagers wel een voorbeeld aan kunnen nemen. Het zou ook kunnen gaan over teruggaan naar de natuur en hoe ik, terug naar de basics me puurder voel dan ooit, en dat slechts naar enkele weken. Wat een genot! Maar ik doe het niet, want deze onderwerpen zijn volgens mij genoeg behandeld en zullen in de toekomst nog steeds genoeg behandeld worden. Bijna iedere visionair krijgt zulke belangrijke inzichten tijdens zijn of haar zoektocht naar de ziel in Zuid-Oost-Azië. In de katerige namorgen van hun authentieke fullmoonparty beseffen ze zich ten volle dat een hedonistisch leven niet makkelijk en vol gevaren is. Erg fijn, dat deze inzichten door ongeveer iedereen in tekst wordt omgezet om vervolgens vereeuwigd te worden in een blog, het liefst een travelblog met commentaar van de lieve familie, zogeheten het thuisfront. Gossie, wat een zonde zou het zijn als dit niet gedeeld zou worden. Ik dwaal af. Ik wil het gaan hebben over deze poster: zie afbeelding. Ik word nog zieker van deze poster dan van het kraanwater in deze contreien. Is dit de voorbode van een apocalyps? Een selfieparty, het is om te janken. Want we verheerlijken onszelf nog niet genoeg met onze vrolijke kutfoto's op social media accounts. Zetten we na elke 'feestavond' niet genoeg foto's online die een perfect leven promoten? Ik kan me goed voorstellen hoe een groep kwaadaardige social media managers en lifestyle-influencers samenkomt, een pentagram op de grond kalkt, spreuken prevelen uit een of andere social-mediabijbel en hoe deze gore poster uit de onderbuik van een put genaamd 'jeugdcultuur' komt duiken. Bah bah.